Het zal je vast en zeker niet ontgaan zijn. De afgelopen week was het noodweer in Italië. Iets wat begon met een onschuldige melding dat het kon gaan regenen veranderde al snel in code rood en hele delen van Italië veranderden van het ene op het andere moment in een rampgebied. De normaal bijna droogstaande rivieren veranderde in kolkende massa’s water en traden al snel buiten hun oevers, met alle gevolgen van dien. Dit met name in de provincie Emilia-Romagna en het noordelijke deel van Le Marche. Maar ook Umbrië, Toscane en zelfs Sardinië werden getroffen.
Ondanks dat wij in het midden van Le Marche wonen en maar een staartje meekregen van de hevige regenval, eiste de bijna vijf dagen durende regen ook hier zijn tol. Dit omdat de grond simpelweg het water niet afgevoerd kreeg. Er viel hier in vijf dagen tijd net zo veel water als normaal in zeven maanden.
Zelf hebben we gelukkig geen blijvende schade overgehouden aan het noodweer maar we zijn er wel een week druk mee geweest. Dit begon afgelopen maandag met een omgevallen boom welke onze oprit naar beneden blokkeerde. Fedde was die dag iets later op school.
Door de aanhoudende regen vielen er de volgende dagen steeds meer bomen om en werd onze weg vaker geblokkeerd. Maar dit alles was gemakkelijk op te lossen met de kettingzaag. Onze Italiaanse vrienden grapten nog, dat ze wisten bij wie ze nu wel kachelhout konden halen.
Toen we donderdag wakker werden was het eindelijk droog en toen we Fedde naar school gingen brengen legde Arno voor de zekerheid nog even de kettingzaag in de auto voor het geval dat er nog een boom was omgevallen onderweg. Het naar school brengen van Fedde eindigde na letterlijk vijftig meter, want we werden al snel geconfronteerd met een grote berg grond en begroeiing op de oprit die van de heuvel los was gekomen. De modder was helemaal gaan stromen tot onder aan de oprit een had en een laag van zo’n tien cm achtergelaten.
Omdat we in de middag nieuwe gasten gingen ontvangen ontstond er lichte paniek. Hoe gaan we dit opruimen voor de gasten er zijn? Hulptroepen werden snel gevonden maar nu werd het een kwestie van geduld. De gemeente had namelijk alle particuliere gravers rondom het dorp ingeschakeld om de gemeentelijke wegen vrij de maken van modderstromen. Omdat er ook nog vier bomen over de toegangsweg waren gevallen hoefde we ons tijdens het wachten overigens niet te vervelen en zijn we deze met hulp van vrienden gaan verwijderen, zodat de weg vrij was voor als de graafmachines zouden arriveren.
Iets voor elf uur arriveerde de graafmachine en werd het zand en de modder van de oprit gehaald. Tegelijk werkte Arno met de hogedrukreiniger alvast achter de graafmachine aan om het dunne (maar spekgladde) laagje met modder wat achter bleef eraf te spuiten. In de tussentijd informeerde we onze gasten en deze gaven aan, dat ze nog steeds graag wilde komen. Na 5 uur keihard werken gaf de graver de oprit vrij en nog geen vijf minuten later arriveerden onze nieuwe gasten, die boven gastvrij ontvangen werden door Elina die ze wegwijs maakte in het appartement.
Terwijl de gasten hun spullen uitpakten en zich lekker settelde hebben we nog een paar uur hard doorgewerkt en inmiddels ziet de oprit er weer uit als nieuw. Laten we dat dan voor ons een persoonlijk voordeel noemen, en wat zijn we er goed van af gekomen. Het noodweer heeft bij vele gezinnen in Italië voor veel heel verdriet en ellende gezorgd.
Als we naar het weer voor de komende week kijken ziet alles er gelukkig een stuk beter uit en verwachten we normale temperaturen rond de 25 graden. Ook weten we zeker dat als je vakantieplannen hebt in Le Marche, de lokale bevolking je met open armen zal ontvangen en dat je niet of nauwelijks iets mee krijgt van het noodweer van afgelopen week. We kijken uit naar een prachtige, warme en zonnige zomer!
Leave a Reply